NAE fellow

Naam: Mandy Korff
Specialisme: civiele techniek
Organisatie: Deltares

 

Naar Delft ging ik om bruggen te bouwen

Mandy Korff is expert op het gebied van geotechniek, specifiek in bodemstructuur-interactie, diepe ontgravingen en funderingstechniek.Veel van de projecten waar ze aan werkt, zoals de Amsterdamse metro, bevatten een soort forensische engineering. Haar functie als Strategisch Adviseur van de Deltares Wetenschapsraad combineert ze met een Universitair Hoofddocentschap aan de TU Delft op het gebied van Geotechniek. 
Wat verwondert je aan je vakgebied?
Ik werk in de civiele techniek, en dan specifiek de geotechniek, een vakgebied dat als imago heeft dat het veel ‘met de voeten in de klei’ is. Het mooie hieraan vind ik dat het heel concreet is: als de dijk bezwijkt staan we in Nederland onder water, als de weg verzakt kunnen we niet meer op onze bestemming komen en als je huis scheuren heeft, woon je niet meer fijn. Daarom is het best verbazingwekkend dat zo weinig mensen zich realiseren hoe de plek waar ze wonen en de ondergrond ter plaatse invloed heeft op ons leven. Wat ook minder bekend is, is dat er zoveel mogelijkheden zijn met nieuwe technieken zoals remote sensing, AI, nature based solutions en geavanceerde rekenmodellen, want zonder die ontwikkelingen houden we ons land niet op een betaalbare en duurzame manier veilig en goed functionerend.  

Wat heeft je in je jeugd doen kiezen voor een technische opleiding?

Als kind kwam ik veel in Frankrijk met vakanties en was daar altijd gefascineerd door bruggen en andere infrastructuur. Ik heb eerlijk gezegd geen idee waar dat vandaan kwam, want in mijn familie waren geen andere ingenieurs. Naar Delft ging ik om bruggen te bouwen en dat bleek je bij Civiele Techniek te kunnen doen. Gedurende mijn studie raakte ik in de ban van de ondergrond. Daar kwam ik vooral achter door een studietrip naar de toen in aanbouw zijnde Londense Jubilee Line metro waar ik door de 30 m diepe bouwput mocht lopen. Daarna was ik verkocht. Nu bouw ik het liefst bruggen tussen wetenschap en praktijk, dus met die bruggen kwam het alsnog wel goed.

 Wat bewonder je in een leider en waarom?

Leiders die oog hebben voor het gezamenlijke, overstijgende, lange termijn belang in plaats van een korte termijn deelbelang. Het is moeilijk om in een complexe wereld overzicht te houden over alle consequenties van keuzen en als (toegepast) wetenschapper wil ik dat eigenlijk wel kunnen. In de praktijk is het nemen van onderbouwde, maar toch inherent onvolledige beslissingen meestal noodzakelijk en heb ik bewondering voor mensen die daarvoor staan.

 

Wat doe je in je vrije tijd?

Momenteel vooral lopen, lopen, lopen. Ik wil volgend jaar met tien vriendinnen aan de vierdaagse van Nijmegen meedoen en daarvoor zijn heel wat trainingsrondjes nodig. Mijn hoofd kan er heerlijk van leegraken, net als van tuinieren en yoga.

Als je een reis mag maken, waar gaat die naar toe?

Al tijdens mijn promotietraject beloofde ik mezelf ooit eens naar Bhutan te gaan, het kleine boeddhistische land van Bruto Nationaal Geluk in de Himalaya. Heel lang idealiseerde ik dat plan zo erg, dat ‘t bij dromen bleef. Maar dit jaar besloten mijn partner en ik er eind 2024 echt heen te gaan. Het leven is te kort om echt belangrijke dromen niet waar te maken, de bijbehorende vliegschaamte zal ik moeten accepteren.

 

Wat is je recentste persoonlijke duurzame activiteit geweest?

Een half jaar geleden verhuisden we naar een bijna nul op de meter huis, met volop isolatie, zonnepanelen en warmtepomp. Verder eet ik nooit vlees en rijd ik elektrisch, maar ja, ondanks dat staat de teller dit jaar met Bhutan wel alsnog dik in de min.