Said Hamdioui

Naam: Said Hamdioui
Specialisme: Computer Engineering
Organisatie: TUDelft

 

vijf geheimen die het onmogelijke mogelijk maken

Said Hamdioui, Chair Professor of Dependable and Emerging Computer Technologies and Head of the Computer Engineering Laboratory (CE-Lab) at Delft University of Technology (TU Delft)
Wat verwondert je aan je vakgebied?
Ik verwonder me over de diepgaande wisselwerking tussen natuurkunde, maatschappij en computer engineering binnen mijn vakgebied. Het fascineert me hoe natuurkundige principes – zoals die in memristors – niet alleen grenzen stellen, maar juist nieuwe perspectieven openen op radicaal andere vormen van informatieverwerking, zoals in-memory computing. De klassieke scheiding tussen geheugen en logica vervaagt, wat de weg vrijmaakt voor efficiëntere, snellere en energiezuinigere systemen – vooral bij maatschappelijke toepassingen zoals Edge AI voor gezondheidszorg en agrifood. Tegelijkertijd intrigeert de maatschappelijke dimensie van hardware me: hoe iets ogenschijnlijk kleins als een chip van grote invloed kan zijn op geopolitieke verhoudingen en economische onafhankelijkheid. Onbetrouwbaarheid in elektronische systemen zie ik niet als een tekortkoming, maar als een bron van inspiratie voor innovatieve, fouttolerante ontwerpen. Wat me misschien nog het meest inspireert, is de samenwerking met jonge onderzoekers; hun frisse blik en tomeloze nieuwsgierigheid houden mijn verwondering levend en het vakgebied continu in beweging.

Wat heeft je in je jeugd doen kiezen voor een technische opleiding?

Ik ben opgegroeid in een klein dorpje in het noorden van Marokko, waar technologie nog iets bijzonders en zeldzaams was. Als kind was ik altijd gefascineerd door de magie van de radio – het idee dat je via zo’n apparaat mensen kon horen praten, en dat zelfs in verschillende talen, vond ik betoverend. Mijn nieuwsgierigheid was zo groot dat ik vaak de radio van mijn vader openmaakte, soms tot zijn frustratie, omdat ik koste wat het kost wilde begrijpen wat er precies binnenin gebeurde. Toen mijn vader voor het eerst een zwart-wit televisie kocht die op batterijen werkte, werden mijn vragen alleen maar groter. Hoe konden mensen ineens levensecht op dat kleine scherm verschijnen? Mijn vader was bang dat ik het zou beschadigen, dus hij zette de televisie in een afgesloten kast – als een soort schat die beschermd moest worden. Die momenten van verwondering en ontdekkingsdrang waren voor mij het zaadje dat is uitgegroeid tot een levenslange passie voor techniek en innovatie.

 

Wat is de maatschappelijke footprint van je werk?

Mijn innovaties hebben een grote impact gehad, zowel industrieel als maatschappelijk. Met mijn pionierswerk in geheugentesttechnieken, dat inmiddels breed wordt toegepast in de halfgeleiderindustrie, draag ik bij aan betrouwbaardere en kwalitatief betere chips die onmisbaar zijn voor apparaten zoals smartphones, laptops en auto’s. Dit heeft directe invloed op de veiligheid en het dagelijks leven van mensen over de hele wereld. Ook ben ik één van de eersten die het enorme potentieel van Computation-in-Memory (CIM) voor energiezuinig rekenen heeft aangetoond. In mijn rol als lid van de “EU AENEAS Scientific Committee Council” help ik mee Europese technologie- en innovatiestrategieën vorm te geven. Als hoogleraar vind ik het belangrijk om jonge onderzoekers te inspireren en innovatie te stimuleren, altijd met oog voor de maatschappelijke en geopolitieke context. Ik begeleidde met trots 20 promovendi en meer dan 70 masterstudenten naar hun diploma.

 

Wat doe je in je vrije tijd?

In mijn vrije tijd sport ik graag, met hardlopen als mijn favoriete manier om actief te blijven en mijn hoofd leeg te maken. Daarnaast bezoek ik regelmatig familie en vrienden; dat helpt me om even uit de dagelijkse routine te stappen en waardevolle momenten te delen. Ik lees ook veel en volg het nieuws op de voet, omdat ik geïnteresseerd ben in wat er in de wereld gebeurt. Maar soms geniet ik er ook van om helemaal niets te doen, gewoon even rustig ontspannen en opladen zonder verplichtingen.

Hoe betrek je jongeren bij je werk?

Eerlijk gezegd doe ik nog niet zoveel als het gaat om jongeren actief betrekken bij mijn dagelijkse werk in chips en technologie. Maar wat ik wél doe, is jongeren inspireren om het beste uit zichzelf te halen – vooral door hen aan te moedigen goed te presteren op school en een studie in engineering te overwegen. Ik leg hen uit dat engineering internationale deuren opent en enorme kansen biedt, juist omdat er wereldwijd een tekort is aan ingenieurs. Tijdens presentaties, die ik heb gegeven op middelbare scholen en zelfs basisscholen in Nederland, België en Marokko – vaak gericht op jongeren uit lagere sociale milieus – deel ik mijn persoonlijke verhaal en mijn filosofie over de “vijf geheimen die het onmogelijke mogelijk maken”. Ik laat zien dat waar een wil is, ook echt een weg is. Met mijn eigen levenspad als illustratief voorbeeld probeer ik jongeren te laten geloven dat niets onmogelijk is, zolang ze blijven dromen, werken en volhouden.

Wat is je recentste persoonlijke duurzame activiteit geweest?

Als persoonlijke duurzame activiteit heb ik ervoor gekozen om bewust veel minder vlees te eten en vaker plantaardig te koken. Dit helpt niet alleen mijn gezondheid, maar draagt ook bij aan het verkleinen van mijn ecologische voetafdruk. Door deze kleine aanpassing in mijn dagelijkse leven probeer ik een positieve impact te maken op het milieu en een duurzamere leefstijl te stimuleren.

Wie heeft je het meest geïnspireerd en waarom?

De persoon die mij het meest inspireert in het leven is Nelson Mandela, een uitzonderlijk voorbeeld van kracht, moed en doorzettingsvermogen. Hij streed vastberaden tegen onrecht en racisme als leider van de antiapartheidsbeweging in Zuid-Afrika, en werd het symbool van verzet tegen onderdrukking. Ondanks dat hij 27 jaar onterecht gevangen zat, gaf hij nooit op. Zijn onverzettelijkheid bracht hem uiteindelijk van een gevangeniscel naar het presidentschap van Zuid-Afrika –een historische overwinning voor gelijkheid en rechtvaardigheid. Wat mij het meest raakt, is hoe Mandela, ondanks al het leed dat hem werd aangedaan, koos voor vergeving in plaats van wrok, en daarmee uitgroeide tot een wereldwijd symbool van vrede, leiderschap en menselijke waardigheid. Hij herinnerde ons eraan dat echte verandering mogelijk is, zolang je blijft doorzetten — keer op keer, zonder ooit op te geven.