Naam: Somaya Ben Allouch
Specialisme: Grensvlak ubiquitous computing, mens-computer/robot interactie en data-gedreven systemen
Organisatie: HvA en UvA
door de mens centraal te stellen in zijn of haar behoeften, kun je technologie ontwikkelen die verschil maakt in hun dagelijks leven
Ik ben een Nederlandse met Marokkaanse wortels, geboren in het prachtige oosten van Nederland en sinds een paar jaar woonachtig in het westen van Nederland. Ik werk bij de Hogeschool van Amsterdam als lector en bij de Universiteit van Amsterdam als hoogleraar. Mijn onderzoeksinteresse ligt vooral op het grensvlak van ubiquitous computing, mens-computer/robot interactie en data-gedreven systemen. Ik doe vooral onderzoek naar de ontwikkeling, het gebruik en de evaluatie van digitale technologieën – en in de afgelopen jaren- doe ik dat vooral gericht op het toepassingsdomein van gezondheid en welzijn.
Wat verwondert je aan je vakgebied?
Dat je door de mens centraal te stellen in zijn of haar behoeften technologie kunt ontwikkelen die daadwerkelijk een verschil kan maken in hun dagelijks leven. Dat kan bijvoorbeeld technologie zijn voor in een verzorgingstehuis voor een dementerende oudere of voor een jong kind dat op school moeite heeft met rekenen. Als je uitgaat van de behoeften en wensen van de mensen kan technologie daar soms een goede, ondersteunende rol in spelen.
Wat heeft je in je jeugd doen kiezen voor het engineeren?
In mijn jeugd was ik daar niet echt bewust mee bezig, dat is pas later gekomen. Ik heb altijd wel een voorliefde gehad voor de tekenfilm de Jetsons met alle geavanceerde technologieën etc. Ik hoefde alleen nooit onder woorden te brengen waarom ik dat een leuke tekenfilm vond. Pas veel later viel het kwartje. Waar ik toentertijd als jong meisje naar keek, daar doe ik nu zelf onderzoek naar, zoals robotica en AI-systemen.
Na een uitwisseling als derdejaarsstudent naar de VS kwam ik erachter dat ik de ontwikkeling van technologie en allerlei aspecten die daarbij om de hoek komen kijken interessant vond. Ik studeerde aan de University of Washington in Seattle en we mochten bij Microsoft en andere tech bedrijven op bezoek. Ik vond het fascinerend wat ze daar deden en om te zien hoe ze vooropliepen. In die tijd kregen wij daar als Nederlandse studenten eigenlijk weinig van mee. Daarna heb ik besloten om na mijn studie te gaan promoveren, omdat ik toen nog niet echt wist wat ik wilde gaan doen. Wel wist ik dat ik onderzoek doen erg leuk vond. En ik wist tot die tijd ook niet wat promoveren inhield. Ik kende niemand die dat deed of dat het überhaupt een carrière pad kon zijn, dus dat wilde ik wel gaan uitproberen. Ik kon altijd nog een echte baan gaan zoeken, dacht ik toen.
En achteraf is het mijn beste keuze ooit geweest, ook qua onderwerp. Het onderwerp waarop ik promoveerde was ubiquitous computing. Ik was vooral geïnteresseerd in hoe we technologie zo konden ontwikkelen dat het niet opdringerig was, dus vanuit een menselijk perspectief. Ik had eigenlijk uit vier andere thema’s moeten kiezen, maar die vond ik minder interessant. Ik weet nog dat ik iets las over dit thema en dat toen ik dit voorstelde, mijn promotor tegen mij zei ‘nou, ik weet er eigenlijk ook niet veel vanaf, maar als je dat interessant lijkt, ga je gang’. Ik ben hem nog altijd dankbaar voor dat vertrouwen, want ook al wisten we allebei niet waar we aan begonnen in 2002, achteraf gezien was het een topkeuze voor mij.
Mijn promotieonderzoek was een prachtige tijd waarin ik ook mijn liefde voor reizen kon combineren. Ik kon via een reisbeurs zowel Europese als Amerikaanse grote tech bedrijven includeren in mijn onderzoek om te bestuderen hoe zij de ontwikkeling van slimme technologieën vanuit menselijk perspectief aanpakten. Ik ben vanaf die tijd de samenwerking met de industrie enorm gaan waarderen en heb toen het toegepaste aspect van onderzoek omarmd. Een van mijn studies was namelijk gericht op hoe grote tech bedrijven, in der tijd bijvoorbeeld Nokia, Siemens, Intel en Philips, dit in hun eigen praktijken deden.
Wat is de maatschappelijke footprint van je werk?
Die is heel verschillend en die zal ook door verschillende mensen anders worden gezien. Zelf vind ik het belangrijk om, waar mogelijk, vooral jonge mensen te laten zien dat je op verschillende manieren een carrière ergens in kunt opbouwen. En vooral dat je voor iets kunt kiezen waar je zelf blij van wordt en energie van krijgt, ook al weet je niet helemaal waar dat pad naartoe zal gaan. Vaak kom je onderweg allerlei mensen tegen die een soortgelijk doel nastreven. Daar kun je dan goede medestanders in vinden die dezelfde waarde hechten aan het bereiken van gezamenlijk doelen.
Wat bewonder je in een leider en waarom?
Ergens volop voor durven kiezen, ook al weet je niet precies wat het
eindstation zal zijn en betekent het dat je zou kunnen falen.
Als je een reis mag maken, waar gaat die naar toe?
Naar het heelal, omdat daar nog heel veel niet over bekend is. Hoe groot of oneindig het nu echt is en wat er allemaal te zien is.
